Hink-stap-springen, of de driesprong, is technisch een van de meest uitdagende atletiekonderdelen. Je moet er voor kunnen hinken, stappen én springen. Atleten moeten alle drie de onderdelen trainen. Het vraagt nog al wat om een flinke hink-stap-sprong te maken.
Verspringen schijnt aanzienlijk minder moeilijk te zijn. Atleten kunnen kiezen uit drie verschillende technieken: de hangsprong, de schredesprong en de ‘hitch kick’. Verspringen wordt ook wel eens vergeleken met vliegen. Een goede hink-stap-springer kan over het algemeen prima verspringen. Maar het omgekeerde is zelden het geval.
Mijn echtgenoot zou graag verspringen. Hij droomt van het kopen van een kavel, waarop wij een gloednieuw Nul op de Meter-huis laten bouwen. Over de techniek maakt hij zich weinig zorgen. Hij bekijkt vooral websites van hippe architecten, die de meest moderne woningen ontwerpen.
Ik zou het liefst in onze tweekapper uit 1916 blijven wonen. Maar dan wel gerenoveerd naar Nul op de Meter. Hoe concreter de plannen van mijn echtgenoot worden, hoe harder ik train voor de hink-stap-sprong. En dat valt niet mee!
Mijn hink bestaat uit het isoleren van ons huis. En dan bedoel ik niet een beetje isoleren, maar grondig isoleren. Dat is nodig om lage temperatuurverwarming toe te kunnen passen. En dat is weer nodig om van het aardgas af te kunnen. Want ik wil ons huis verwarmen met behulp van zelf opgewekte zonne-energie.
De houten vloer zal moeten worden vervangen door een goed geïsoleerde nieuwe houten vloer of bijvoorbeeld een betonvloer. Maar dat is nog het minst gecompliceerd.
‘Helaas’ wonen wij in een wijk die onder beschermd stadsgezicht valt. Aan de buitenzijde mogen wij niets veranderen. Bovendien heeft onze woning geen spouw. De gevels zullen we dus van binnenuit moeten isoleren. Daar zijn oplossingen voor, maar ik ben als de dood voor vochtproblemen en wil de kozijnen absoluut in het zicht houden. Ik lees dus alles wat los en vast zit over gevelisolatie.
Het dak delen we met de buren. Zij zouden het wel willen isoleren, maar hun huisbaas heeft al aangegeven daar niets voor te voelen. Waarschijnlijk is de huisbaas (net als wij) bang voor het asbest dat eerst verwijderd moet worden. Ook het dak zullen we dus van binnenuit moeten isoleren; dat hebben we al eens gedaan, maar daarmee behaalden we niet de gewenste Rc-waarden. Het is dus wachten tot het huis van de buren verkocht wordt. En dan maar hopen dat de nieuwe eigenaar wel meewerkt.
Mijn stap bestaat uit het vervangen van de installaties. Ik zou ons huis graag verwarmen met behulp van een lucht-water warmtepomp, in combinatie met vloerverwarming op de begane grond en convectoren op de verdiepingen. De stap schijnt het lastigste onderdeel van de hink-stap-sprong te zijn. Stiekem denk ik dat dat in ons geval nog wel mee zal vallen. De ontwikkelingen in de installatietechniek gaan zo snel, dat ik straks hooguit last denk te krijgen van keuzestress.
Tot slot bestaat mijn sprong uit het plaatsen van zonnepanelen op ons dak. Het dak is groot en de oriëntatie is perfect. Vanwege het beschermde stadsgezicht hebben we een vergunning nodig. Sinds kort werkt de gemeente daar ook aan mee. We zouden gemakkelijk alle benodigde energie zelf op kunnen wekken. Maar ja, op het huidige dak durf ik geen PV-panelen te leggen. En zo ben ik dus weer terug bij de hink.
Ik vrees dat ik voorlopig gewoon lekker blijf trainen. Er zijn legio atleten die jaren trainen en nooit de olympische spelen bereiken. Op het moment dat mijn echtgenoot een kavel op de kop heeft getikt, ga ik mij ook maar eens aan het verspringen wagen. Dat is tegen die tijd natuurlijk een koud kunstje voor mij! Ik mik op Tokio 2020.
Foto van Mohamed Hassan via Pixabay