Met twaalf wijkgenoten begon ik anderhalf jaar geleden een ‘Verkenningstocht aardgasloos wonen’. Wij willen wonen zonder aardgas. Op onze tocht ontdekken we wat daar allemaal bij komt kijken. Op een koude morgen in februari, bood buurman Theo mij een confronterend inkijkje in ons huis: de warmtescan.
Iets voor achten belde buurman Theo aan. De hele nacht had onze cv-ketel staan loeien. De thermostaat stond op 21 graden Celsius. En door het hele huis stonden de radiatoren wijd open. We hadden – medio februari – zonder vierseizoenendekbedden geslapen. Desondanks had het hele gezin peultjes liggen zweten. Ons huis leek wel een sauna. Manlief zat in t-shirt aan de ontbijttafel. Hij was er van overtuigd, dat Theo goed nieuws kwam brengen. Het kon niet anders, of ons huis was prima geïsoleerd. Dat bleek ijdele hoop.
Ik kende buurman Theo van ons wijkinitiatief Duurzaam Amersfoort-Zuid. Een groepje wijkgenoten had na jaren praten, de beschikking gekregen over het dak van de sporthal in onze buurt. Met negentig wijkgenoten legden we er onze zonnepanelen op. Een aantal van ons besloot om meer duurzame initiatieven in de wijk op te pakken. Initiatieven rond auto’s delen, tuinen vergroenen en woningen isoleren. Theo was al een tijdje van plan geweest om wijkgenoten aan warmtescans te helpen. Nu had hij eindelijk een infraroodcamera kunnen lenen en stond hij voor mijn deur.
Om uit te leggen hoe de infraroodcamera werkte, maakte Theo een foto van mijn dochter. Haar rode wangen kleurden ook op de camera rood. De muur op de achtergrond was donkerblauw. Kortom: wat warm was kleurde rood, wat koud was kleurde blauw op de foto’s. Als manlief gelijk had, zouden de foto’s die Theo binnen nam, prachtig rood kleuren. En zouden de foto’s die Theo van de buitenkant van onze woning maakte, vooral blauw zijn. Helaas pakte het resultaat anders uit.
De buitenkant van onze zijgevel kleurde donkerblauw op de foto’s. Prima dus. Maar midden boven het grote raam in de voorgevel, kleurde de foto oranje. Op de plek van de latei, zat een enorm lek. Niet best dus. Ook langs kozijnen van ramen en deuren, kleurden de beelden oranje. (Misschien was iemand vergeten om de boel af te kitten.) Ter hoogte van ventilatieroosters en afvoerkanalen waren de beelden zelfs rood. Ronduit slecht dus. Evenals de beelden van de oude raampjes op zolder. Maar de beelden van onze vooroorlogse serre sloegen alles. De hele serre kleurde knalrood. Theo noemde de serre zelfs liefkozend ‘de tent’; leuk voor zomervakanties, maar niet voor je energierekening. Waaaaaah…wat een ramp.
Dat ons huis niet goed geïsoleerd was, wist ik al een tijdje. Ik was inmiddels zelfs gewend aan het idee dat onze serre vervangen moest worden. Maar van lekkende lateien en kierende kozijnen, had ik geen weet gehad. Hoe kwamen we daar vanaf? Moesten we drastisch verbouwen? Of moesten we misschien toch maar verhuizen? Waah… wat te doen na de warmtescan?
In april organiseren wijkgenote Catoo en ik een inspiratieavond over warmtepompen. Huiseigenaren uit onze wijk, delen dan hun ervaringen met de warmtepomp. Een apparaat waar ik nog lang niet klaar voor ben.
Wil jij ook wonen zonder aardgas? Volg mij en mijn buurtgenoten op http://bit.ly/Verkenningstocht De namen van mensen zijn om privacyredenen gefingeerd. Die van bedrijven en organisaties die ter sprake komen niet.