Ik had een droom. Ik droomde van Elon Musk. Elon Musk, de man die elektrisch rijden sexy maakte met zijn Tesla’s. Elon Musk, de man die zonnepanelen in de vorm van dakpannen op de markt bracht. Elon Musk, de man die een gelikte thuisbatterij ontwikkelde, die iedereen wil hebben. Elon Musk, de man die president Trump niet langer wilde adviseren, nadat de president uit het klimaatakkoord van Parijs stapte. Ik droomde van Elon Musk die de wereld verbeterde.
Maar Elon Musk droomt van Mars. Hij droomt van een permanente menselijke kolonie op mars. En Elon is hard op weg om die droom te verwezenlijken. Afgelopen week presenteerde hij zijn project ‘Big Fucking Rocket’. Dankzij dat project vlieg je over een paar jaar per raket de wereld over. Dankzij dat project wordt iedere plek op aarde binnen een uur bereikbaar. Dankzij dat project kunnen we binnenkort ontbijten in Orlando, shoppen in Shanghai en stappen in Sao Paulo. Het vestigen van een permanente menselijke kolonie op mars is daarna een eitje.
Als kind droomde ik ook van Mars. Het leek mij geweldig om te reizen per raket, planeten te bezoeken en het mannetje op de maan te ontmoeten. Het leek mij geweldig om – net als Wubbo Ockels – de aarde vanuit de ruimte te zien, astronautenvoer te eten en gewichtloos te zijn. En het leek mij – als ik eens boos was op mijn ouders – geweldig om mij te vestigen op Pluto, Venus of Mars.
Nu droom ik van een duurzame wereld. Ik droom van een wereld vol hernieuwbare energie en schone lucht. Ik droom van een wereld waarin mijn dakpannen zonne-energie opwekken, die ik opsla in mijn thuisbatterij, tot het moment waarop ik in mijn elektrische auto stap. Ik droom van een wereld zonder fossiele brandstoffen. Ik droom van een wereld zonder CO₂-uitstoot. Ik droom van een wereld zonder raketten.
En ik droom van Elon Musk. Ik droom van Elon Musk die zich permanent op Mars vestigt.
Foto van Wikilmages via Pixabay